Ep. II - Extra Innings
Pasjonat baseballu, którego obiecującą karierę w tym sporcie przerwała kontuzja otrzymuje pewnego dnia od swojej przyjaciółki kolekcjonerską kartę z początków XX wieku. Przedstawia ona zapomnianego gracza, który swym wyglądem do złudzenia przypomina jej nowego posiadacza...
Brzmi więcej niż znajomo, bo podobnych historii w tym cyklu było już kilka. Mówiąc krótko: jeszcze jedna banalna opowiastka o spełniających się marzeniach. Przebieg akcji zgodny z przewidywaniami widza.

Ep. III - The Crossing
Przepracowany (?!) ksiądz zaczyna doznawać omamów. Dręcząca go wizja samochodu stającego w płomieniach ma związek z pewnym tragicznym wydarzeniem z jego przeszłości...
Przewidywalny, nieciekawy odcinek z okrutnie banalnym finałem. Twórcy po raz kolejny nie wykazali się polotem, serwując klasyczną "zapchajdziurę" bez klimatu, napięcia i pomysłu.

Ep. IV - The Hunters
Gdzieś na amerykańskiej prowincji odkryta zostaje jaskinia pokryta malowidłami prehistorycznych przodków homo sapiens. Na miejsce przybywa pani archeolog, która wkrótce odkrywa, że nocami na terenie jej wykopalisk grasują intruzi...
Z początku można odnieść wrażenie, że to jeszcze jedna lekka opowiastka niesamowita, w której magia łączy się z pogodną afirmacją wiary w niemożliwe. W pewnym momencie następuje jednak zwrot i okazuje się, że to co "ukryte w mroku" wcale niekoniecznie jest takie przyjazne i nieszkodliwe. Szkoda jedynie, że zabrakło w tym wszystkim odpowiedniej dawki napięcia, a niektóre rozwiązania (Spoiler!: motyw "ożywionych" malunków) są zwyczajnie głupie. W roli głównej "Siostra" Louise Fletcher.

Ep. V - Dream Me a Life
Mieszkaniec domu starców imieniem Roger nie może się pozbierać po śmierci żony. Nocami męczy go powtarzający się koszmar, którego bohaterką jest obca kobieta. Niepokój mężczyzny wzrasta, kiedy starsza pani ze snów staje się jego nową sąsiadką...
Powiało grozą! Niestety, całkiem klimatyczny początek okazuje się być zgoła zwodniczy. Zamiast straszyć, twórcy wolą przedstawić widzowi mdłą historyjkę o rozliczeniu z przeszłością. Nieciekawe i rozwlekłe.

Ep. VI - Memories
Mary McNeal przy pomocy hipnozy wydobywa ze swoich pacjentów wspomnienia dotyczące ich wcześniejszych wcieleń. Terapeutka bezskutecznie usiłuje zastosować swą metodę na samej sobie. Pewnego dnia po przebudzeniu odkrywa, że cały otaczający ją świat uległ diametralnej zmianie...
Pomysł naprawdę ciekawy, historia skutecznie wciąga i działa inspirująco na wyobraźnię. Szkoda, że pod koniec pojawiają się znajome nuty dydaktyzmu, a ponura dotąd atmosfera świata pogrążonego w beznadziei rozproszona zostaje na potrzeby pełnej nadziei puenty.

Ep. VII - The Hellgramite Method
Miley Judson jest alkoholikiem. Pewnego wieczoru, gdy jak zwykle przesiaduje w barze nad szklanką whisky, otrzymuje od nieznajomego pudełko zapałek, na którym nadrukowana została reklama pewnej rewolucyjnej metody walki z uzależnieniem od napojów wyskokowych...
Nawet nieźle: napięcia czy grozy wprawdzie niewiele, ale jakiś tam klimat udało się wykreować. Największa w tym zasługa całkiem sugestywnych sekwencji "delirycznych". Sama kreacja Timothy'ego Bottomsa w roli głównej pozostawia jednak nieco do życzenia: gdy udaje, że jest "pod wpływem", sprawia bardziej wrażenie "kochającego inaczej", aniżeli nietrzeźwego.

Ep. VIII - Our Selena is Dying
Debra jedzie w odwiedziny do umierającej, a nigdy wcześniej nie widzianej ciotki. Nieoczekiwanie, po przybyciu dziewczyny na miejsce, spoczywająca na łożu śmierci krewna zaczyna odzyskiwać siły i powracać do zdrowia...
Tytuł zwiastował najgorsze: jeszcze jedną ckliwą nowelkę o magicznym uzdrowieniu. Tym bardziej przyjemnym zaskoczeniem okazał się ów epizod. Pomysł może średnio oryginalny, ale dobrze wykorzystany, dzięki czemu historia wciąga i intryguje.

Ep. IX - The Call
Żyjący samotnie pracownik biurowy wykonuje pewnego wieczoru telefon pod wskazany w reklamie numer. Po drugiej stronie odzywa się kobiecy głos, rozmówczyni okazuje się być równie spragniona czyjejś uwagi, jak nasz bohater-samotnik...
Smęt wręcz nieprzyzwoity, niestrawny i obrzydliwy w swej rozlazłości. Takie odcinki jak ten, sprawiają, że tracę ochotę na dalsze oglądanie serialu. Dwadzieścia minut patrzenia na zbolałą twarz Williama Sandersona i kołaczące się w głowie pytanie: "czyż nie dobija się koni?"

Ep. X - The Trance
Peter jest medium. W trakcie organizowanych z udziałem publiczności seansów wstępuje weń duch niejakiego Delosa, starożytnego mędrca i filozofa. Łatwowierni odbiorcy nie zdają sobie sprawy, że cała rzecz jest jednym wielkim oszustwem, co jednak nie przeszkadza Peterowi i jego "alter ego" w pozyskaniu rozgłosu na skalę krajową...
Skoro szwindel, to i kara. Będzie więc odrobina moralizatorstwa, na szczęście jednak w miarę lekkostrawnym wydaniu. Przyznam nawet, że "The trance" mnie zaintrygował, do tego stopnia, że z zaciekawieniem czekałem na dalszy rozwój wypadków.

Ep. XI - Acts of Terror
Louise żyje w ciągłym strachu przed wybuchami gniewu jej męża-tyrana. Wyzwolenie przyniesie jej niepozorny prezent urodzinowy...
Przemoc domowa to temat na tyle ciężki, że próby oswojenia go za pomocą wątków fantasy mogą budzić kontrowersje. Abstrahując jednak od wątpliwości natury moralno-etycznej, trzeba stwierdzić, że "Acts of Terror" to po prostu słaby odcinek, oparty na kiepskim scenariuszu, pretensjonalny i do bólu zachowawczy.

Ep. X - 20/20 Vision
Pracownik banku odkrywa, że w wyniku pęknięcia soczewki w jego okularach jest w stanie za ich pomocą zobaczyć przyszłość...
Naiwniutkie, ale z niejakim wdziękiem. Wielkich tragedii, ani napięcia tutaj nie znajdziemy, jest za to nuta pokrzepienia, która na szczęście nie została zaprawiona kiczem. Na uśmiech dla tych, którzy posiadają jeszcze wiarę w drugiego człowieka.

Ep. XIII - There Was an Old Woman
Autorka książek dla dzieci odwiedza śmiertelnie chorego chłopca. Wkrótce po tej wizycie, w jej domu zaczynają dziać się dziwne rzeczy...
Z kategorii: niesamowite? - nie, niespecjalnie. Weteranka Colleen Dewhurst wciela się w sędziwą kobietę, która w świecie pełnym fałszu ma odwagę hołdować prostocie i wrażliwości właściwym dziecięcej perspektywie. Łza się kręci, aż żal ściska...

Ep. XIV - The Trunk
Willy, nieśmiały samotnik zawiadujący małym hotelem, odkrywa pewnego dnia w jednym z pokoi prowadzonego przez siebie przybytku tajemniczą skrzynię. Za jej sprawą, jego życie ulegnie diametralnej zmianie...
Pieniądze szczęścia nie dają lub też: strzeż się fałszywych przyjaciół. Morał banalny, mimo, że historia posiada pewien potencjał. Finał jak z bajki, tylko nie tej, jakiej byśmy oczekiwali.

Ep. XV - Appointment on Route 17
Słynący ze swej bezwzględności businessman przechodzi operację przeszczepu serca. Po wyjściu ze szpitala jego gwałtowna do tej pory natura ulega zmianie, czemu towarzyszy widoczne przewartościowanie życiowych pryncypiów...
Każdemu z nas należy się druga szansa, zdają się sugerować autorzy odcinka. Szkoda tylko, że robią to w tak oklepany i mało ciekawy sposób. Całkiem nieźle wypada za to Paul Le Mat, wiarygodnie odtwarzający postać głównego bohatera.

Ep. XVI - The Cold Equations
Pilot gwiezdnego statku, którego zadaniem jest dostarczenie na odległą planetę szczepionki mogącej uratować tysiące istnień, zabiera na pokład młodą dziewczynę. W trakcie podróży astronauta stanie przed poważnym moralnym dylematem, jako, że plan lotu jego pojazdu nie uwzględnia dodatkowego pasażera...
Punkt wyjścia nieco naiwny (w kontekście stopnia zaawansowania technologii przedstawionej w noweli, wytłumaczenie dla braku dodatkowego miejsca wydaje się być mocno naciągane), jednak ponury wydźwięk i nastrój noweli rekompensują braki fabularne. Wielkie brawa należą się również za oparcie się pokusie zastosowania łatwego happy endu.

Ep. XVII - Stranger in Possum Meadows
Mały chłopiec poznaje osobliwego jegomościa, który przedstawia się jako Scout. Mężczyzna zaskarbia sobie sympatię dzieciaka i wkrada na łono jego rodziny. Tylko czy intencje obcego są tak czyste, jak malec chciałby w to wierzyć?
Powiało lekkim thrillerem, zresztą reżyser odcinka całkiem zgrabnie kreuje ekranowe napięcie (w czym znacząco pomaga sugestywna rola Steve'a Kanaly). Mimo tego, finał niepotrzebnie uładzony, jakby nieco odstający od klimatu reszty historii.

Ep. XVIII - Street of Shadows
Bezdomny mężczyzna spacerując po mieście trafia do dzielnicy bogaczy. Odkrywszy, że w jednej z willi nie działa system alarmowy, wkrada się do środka. Nakryty przez właściciela, zostaje przez niego postrzelony. To, co nastąpi potem, to klasyczny przypadek ze "strefy mroku"...
Fabuła rozwija się powoli i zrazu widz nie jest do końca pewny, jaki kierunek ona obierze. Niestety, nie jest to bynajmniej kierunek, jakiego oczekiwaliby miłośnicy historii z dreszczykiem, a raczej coś w rodzaju luźnej wariacji na temat "Opowieści wigilijnej". Ku serc pokrzepieniu, nawet jeśli przebyć trzeba po drodze bardziej ciemne zakamarki.

Ep. XIX - Something in the Walls
Doktor Craig zostaje przyjęty na posadzie terapeuty w zakładzie psychiatrycznym. Jego uwagę przykuwa jedna z pacjentek, której fobie wiążą się z pewnym koszmarnym sekretem...
Szpital psychiatryczny to wymarzone miejsce akcji dla horroru. Twórcom odcinka udało się wykrzesać z opowieści nieco grozy. Pomysł fabularny nieskomplikowany, ale intrygujący. Ciekawie prezentują się również efekty specjalne. Jeden z lepszych epizodów.

Ep. XX - A Game of Pool
Bohaterem odcinka jest młody chłopak imieniem Jesse. Jesse uważa się za największego spośród żyjących graczy w bilard. Czy na pewno jednak zdoła sprostać wyzwaniu rzuconemu przez ducha bilardowego mistrza, Fatsa Browna?
Nikomu nie zaszkodzi mała lekcja pokory od czasu do czasu. Ten epizod to remake odcinka z oryginalnej serii Roda Sterlinga. Zmieniono tutaj zakończenie, prawdopodobnie po to, aby miało ono bardziej "pouczający" wydźwięk. Samą rozgrywkę przy stole ogląda się jednak z dużą przyjemnością.

Ep. XXI - The Wall
Amerykańskie wojsko odkrywa portal będący najwyraźniej przejściem do innego wymiaru. Wszyscy ochotnicy, którzy przekroczyli bramę, zaginęli bez wieści. Oficjele decydują się wysłać na drugą stronę jednego ze swych najlepszych oficerów..
Po drugiej stronie lustra. Czy jest się czego obawiać? Twórcy odcinka zdają się sugerować, że w najlepszym przypadku samych siebie. Nic odkrywczego, ale ogląda się w miarę przyjemnie. Szkoda jedynie, że po raz kolejny groza musiała ustąpić miejsca garści mądrości.

Ep. XXII - Room 2426
Nieokreślona przyszłość. Mężczyzna imieniem Martin ukrywa przed funkcjonariuszami totalitarnego rządu informacje na temat miejsca ukrycia pewnych ważnych dokumentów, co owocuje umieszczeniem go w więzieniu, z którego - jak zapewniają go jego prześladowcy - nigdy nie wyjdzie, jeśli nie pójdzie na współpracę. Nieoczekiwanie, z pomocą przychodzi jeden ze współwięźniów...
Gęsty klimat, wciągająca historia, tylko finał jakby spartaczony. Bezsprzecznym atutem jest osoba Deana Stockwella, który wciela się w głównego bohatera. Za kamerą Ryszard Bugajski.

Ep. XXIII - The Mind of Simon Foster
Bezrobotny mężczyzna udaje się do lombardu, aby zastawić kilka przedmiotów. Właściciel przybytku oferuje mu nader skromną sumę, sugerując jednocześnie inną formę szybkiego pozyskania pieniędzy...
Intrygujący punkt wyjścia, wykonanie pozostawia wprawdzie nieco do życzenia, jednak ogólne wrażenia po seansie są pozytywne. Przewrotny finał na plus.

Ep. XXIV - Cat and Mouse
Pracująca w aptece Andrea to typ "szarej myszki", bujającej w obłokach czytelniczki tandetnych romansów. Jej marzenia o prawdziwym "księciu z bajki" nieoczekiwanie urzeczywistnią się pod postacią niezwykłego gościa...
Początek nie zapowiada nic dobrego, ostatecznie jednak epizod przynosi pozytywne zaskoczenie. Morał historii wydaje się być więcej niż oczywisty, ale twórcy trzymają w zanadrzu konkretnego asa w postaci finałowego "twista". Plus znany z antologii "Hitchhiker" Page Fletcher jako "prince charming".

Ep. XXV - Rendezvous in a Dark Place
Owładnięta obsesją na punkcie śmierci kobieta w podeszłym wieku będzie miała okazję spotkać wreszcie "Mrocznego Żniwiarza", kiedy do jej domu wtargnie śmiertelnie ranny złodziej...
Atrakcją odcinka jest udział Janet Leigh w roli głównej. Szkoda tylko, że twórcy mieli do zaoferowania gwieździe "Psychozy" tak nieciekawy skrypt. Pierwsza połowa zwiastować jeszcze może klaustrofobiczny dreszczowiec, potem jednak robią się z tego typowe flaki z olejem.

Ep. XXVI - Many, Many Monkeys
Na ostry dyżur w szpitalu zgłasza się spanikowana kobieta. Nie udzielając żadnych wyjaśnień, domaga się ona widzenia z lekarzem. Kiedy ten w końcu się zjawia, okazuje się, że pacjentka nagle i w niewytłumaczalny sposób oślepła...
Tajemnicza epidemia ślepoty - to brzmi znajomo. Twórcy odcinka unikają jednak drastycznych rozwiązań, jak i nie bawią się w głębsze dywagacje natury socjologicznej. Nic z tych rzeczy: zgodnie z niechlubną tradycją cyklu, interesuje ich jedynie moralizowanie w kiepskim (i wysoce nachalnym) stylu. A mogło być tak pięknie...

Ep. XXVII - Love is Blind
Zazdrosny mąż spotyka w barze niewidomego piosenkarza. Ten zdaje się dokładnie wiedzieć, co dręczy mężczyznę i próbuje go odwieść od nieprzemyślanych, a katastrofalnych w skutkach, czynów...
Znów mdło, choć potencjał jakiś był. Najbardziej bodaj przeszkadza tu brak jakiegokolwiek elementu zaskoczenia: od początku dobrze wiemy, jaki cel ma do osiągnięcia tajemniczy ślepiec oraz że bez najmniejszego problemu dopnie on swego. Pewną osłodę stanowić może jednak udział kanadyjskiego pieśniarza, Sneezy Watersa.

Ep. XXVIII - Special Service
John Selig, niczym nie wyróżniający się z tłumu mężczyzna w średnim wieku, odkrywa pewnego dnia za lustrem w swojej łazience zainstalowaną tam kamerę. Przybyły na miejsce monter uświadamia osłupiałemu mężczyźnie, że jest on gwiazdą telewizji kablowej...
Jeśli zastanawialiście się kiedykolwiek, skąd Peter Weir wziął pomysł na "Truman Show", to tutaj znajdziecie odpowiedź. Utrzymany w komediowej tonacji, ale jakże aktualny dzisiaj odcinek. Miłe zaskoczenie.

Pamiętam !!

Ep. XXIX - Crazy as a Soup Sandwich
Prześladowany przez potężnego demona cwaniaczek szuka pomocy u mafijnego bossa...
Z humorem, ale i klimatem. Klimatem właściwym najzacniejszym produkcjom spod znaku komedii sci-fi lat 80., dodać należy. Fabuła absurdalna i głupiutka zarazem, ale jest to połączenie, które w pełni zdaje egzamin. Ten epizod spokojnie mógłby się znaleźć w takich, dajmy na to, "Opowieściach z krypty".

Ep. XXX - Father and Son Game
Zmarły prezes wielkiej korporacji zostaje wskrzeszony dzięki użyciu najnowszych technologii. Jedyną osobą, u której tak kontrowersyjne od strony etycznej posunięcie budzi wątpliwości, jest syn "zmartwychwstałego"...
O klonowaniu i inżynierii genetycznej, czyli znów na czasie. Epizod porusza ważkie kwestie, jednak konkretnych odpowiedzi niestety unika. Napięcia też wiele tutaj nie znajdziemy, choć klimat bywa miejscami całkiem niepokojący. Pod refleksję, niezbyt pogłębioną, jednak zawsze coś.

Pamiętam odcinek o młodym chłopaku i jego prapra dziadku
Dziadek ma ponad 110 lat
Chłopak czyta dziadkowi ciągle to nowe historyjki i kończy je nastepnej nocy oraz zaczyna nową
W ten sposób dziadek z ciekawości czeka na kolejną opowieść
Jak jego nauczycielka się o tym dowiaduje nie może uwierzyć
Pewnego razu chłopak nie może wrócic do domu
Pomaga mu nauczycielka
Potem mówi do chłopaka
Dokończyłam twoja opowieśc i zaczełam nową
Kartka jest w książce
Cos takiego pamiętam

"The Storyteller" - piąty odcinek drugiego sezonu :)

Dzięki.
Pamiętam też Zakochani młodzi ludzie potem zamieniają się psy